De bijna mama tag

Romano heeft jullie pas, in deze post, al verteld over hoe hij de zwangerschap heeft ervaren en hoe hij aankijkt tegen vader worden. En nu is het mijn beurt om wat vragen te beantwoorden aan de hand van de bijna mama tag die ik tegenkwam bij Shirley. Ik wil een beetje zwangerschapsverlof kunnen hebben, dus deze post schrijf ik op het moment dat ik 33 weken zwanger ben. Inmiddels is onze zoon al geboren, maar hopelijk is het nog steeds leuk om deze post te lezen. Anyway, op naar de vragen!

Had je al lang een kinderwens voordat je zwanger werd?

Ik heb eigenlijk altijd het gevoel gehad dat er ergens wel een moment zou komen dat ik kinderen zou willen. Heel lang had ik zoiets van ‘ooit, maar voorlopig nog even niet’. En hoewel ik nooit zo goed weet wat ik tegen kinderen moet zeggen, leek oud worden zonder kinderen (en kleinkinderen) in je leven me ook een beetje leeg. Een paar jaar geleden begon het uiteindelijk wat meer te kriebelen. Ik was er nog niet helemaal klaar voor, maar ik las wel vanalles over zwanger zijn en baby’s enzo. Dat gevoel is steeds sterker en nouja, het resultaat is duidelijk!

Had je van tevoren verwachtingen over je zwangerschap?

Ik geloof dat ik vooral heel benieuwd was hoe ik het zou gaan ervaren. Ik had al aardig wat gelezen, dus ik had wel het gevoel dat ik wist wat er allemaal kon gebeuren. Ik vond het fijn om een beetje voorbereid te zijn en een eerlijk beeld te hebben van zwanger zijn. (Dit boek vond ik trouwens hilarisch en las ik tijdens onze huwelijksreis. Op dat moment wist ik al dat we bijna zouden gaan beginnen met proberen.) Toch is zwanger zijn voor iedereen anders en had ik ook zoiets van ‘ik merk het wel’.

Wat ging er door je heen toen je een positieve zwangerschapstest in handen kreeg?

Oeh, dat vind ik eigenlijk een heel moeilijke vraag, er ging zoveel door me heen. Ik was natuurlijk ontzettend happy (de tranen stonden meteen in mijn ogen), maar ik vond het tegelijkertijd ook best wel heel spannend. De zwangerschap, de bevalling, het zorgen voor een kleine baby… Alles eigenlijk. Ook vond ik het heel moeilijk om te beseffen dat het echt was. Dat heeft ook echt even geduurd. Oh, en ik dacht aan alle medische dingen (prikken en hechten enzo) die bij een zwangerschap en bevalling komen kijken. Daar zag ik meteen tegenop. Oké, nu klinkt het misschien een beetje negatief allemaal, maar ik was vooral heel erg gelukkig!

Had je een voorkeur voor een zoon of een dochter?

Een voorkeur had ik niet echt. Het belangrijkste vond ik de gezondheid van het kindje. Cliché, maar wel waar. Na een paar weken kreeg ik ineens wel een sterk voorgevoel dat we een meisje zouden krijgen, dus dat beeld bleef heel erg hangen in mijn hoofd. Toen we erachter kwamen dat we een zoontje zouden krijgen, vond ik dat natuurlijk net zo leuk, maar ik moest echt even schakelen. Hihi!

Had je van tevoren al een duidelijk idee over welke babyspulletjes je wilde hebben? Wat heb je daar uiteindelijk van gekocht?

Nee, dat geloof ik eigenlijk niet. Ik had natuurlijk wel over verschillende dingen wat gelezen als dat toevallig langskwam op blogs, maar ik had niet een lijstje in mijn hoofd van items die ik wilde hebben. Ik ben gewoon lekker rond gaan kijken en heb verzameld waar ik me goed bij voel. Ik denk ook dat we niet heel veel in huis hebben gehaald en dat veel dingen later nog zullen komen. Een draagzak bijvoorbeeld, een kinderstoel, slaapzakjes en extra kleertjes. Ik vind veel spullen en kleertjes leuk, maar ik koop niet zo heel snel wat. Ook omdat ik het lastig vind om in te schatten wat we precies nodig hebben. Maar we kunnen altijd bijbestellen op internet of een keer met de kleine erbij gaan winkelen. Dan zijn ook bijvoorbeeld de wintercollecties in de winkels en dat is met kleertjes kopen wel handig.

Hoe vind je het om een steeds dikkere buik te krijgen?

Heel bijzonder! Oké, soms vind ik het best een beetje lastig om mijn lichaam zo te zien veranderen (en het valt nog reuze mee als ik er eerlijk naar kijk). Dan zie ik mezelf in de spiegel en vind ik het heel onwerkelijk om mezelf zo te zien. Maar ik vind het vooral ook erg leuk, zeker nadat ik die twijfelachtige periode voorbij was waarin het leek alsof ik gewoon teveel hamburgers gegeten had. Mijn buik is (nu met 33 weken) nog best bescheiden, maar ik vind het wel mooi!

Had/heb je twijfels en onzekerheden tijdens deze zwangerschap?

Natuurlijk! In het begin keek ik heel erg uit naar het moment dat ik 12 weken zwanger zou zijn en we door die eerste, kritieke fase heen zouden zijn. Daarna was de 20-weken echo natuurlijk nog een spannend moment. Het is niet dat ik voortdurend bang was dat er iets mis zou gaan, zo is het ook niet. Maar ik was me er wel van bewust dat het allemaal niet vanzelfsprekend is en ik was dankbaar voor elke dag zonder complicaties.

Doe je iets om je voor te bereiden op de bevalling?

Ik heb het een en ander gelezen en samen met Romano de korte cursus van Samen Bevallen gevolgd. Een bevalling is niet te plannen, dus ik laat het verder allemaal over me heen komen. Oh, en op tijd de ziekenhuistas inpakken natuurlijk!

Waar kijk je heel erg naar uit als je baby er straks is?

Knuffelen, zien hoe hij eruit ziet, ontdekken wat voor karakter hij heeft, zien hoe hij zich ontwikkelt en opgroeit. Alles eigenlijk! Het lijkt me allemaal heel bijzonder!

Valt de zwangerschap je tot nu toe mee of tegen?

Het valt me tot nu toe absoluut mee! Ja, ik heb aan het begin een paar pittige weken gehad met misselijkheid en duizeligheid, maar verder voel ik me over het algemeen heel goed. Natuurlijk kan ik niet alles meer doen, maar er zijn zoveel veelvoorkomende kwaaltjes waar ik helemaal geen last van heb. Ik geniet vooral heel erg van deze bijzondere fase. (Ik ben heel benieuwd of mijn antwoord op deze vraag nog hetzelfde is als ik 40 weken zwanger ben.)

Hebben jullie nog vragen over de zwangerschap voor mij?