Moeder worden, zo spannend!

Moeder worden, ik vind het maar spannend en tegelijkertijd ben ik er heel rustig onder. Vandaag een iets andere post dan normaal, want ik vertel wat meer over hoe we tot het besluit zijn gekomen om met kinderen te beginnen en hoe het voor mij voelt om straks moeder te worden.

Toen en nu

Volgens mij heb ik vroeger als klein kind ooit eens ‘moeder of mama’ geantwoord op de vraag wat ik later wilde worden. Toch heeft het daarna jarenlang verder niet gekriebeld. Ik heb altijd het idee gehad dat er wel een moment zou komen dat ik zover zou zijn en ermee aan de slag zou willen gaan. Maar tot die tijd moest ik er niet aan denken.

Wat is er dan veranderd? Aan de ene kant ben ik natuurlijk gewoon ouder geworden. Ik ben nu 28 en dat vind ik een heel mooie leeftijd om moeder te worden. Er is niks mis met moeder worden als je wat jonger of ouder bent, maar dit voelt voor mij goed. De belangrijkste verandering is Romano. Al toen we net samen waren, vertelde hij mij dat hij graag kinderen wilde. Op dat moment moest ik er nog niet aan denken, maar ik vond het wel fijn om te weten dat hij er zo over dacht. Het lijkt me namelijk heel erg moeilijk als je daarin lijnrecht tegenover elkaar staat.

Onze relatie werd vrij snel serieus en binnen no time woonden we samen. Toen we drie jaar samen waren vroeg Romano mij ten huwelijk. Op dat moment was dat wel echt een verrassing, maar het zat er wel aan te komen. Ik heb volmondig ‘ja’ geantwoord. Ik wist toen immers al heel lang dat Romano de man is waarmee ik verder een leven op wil bouwen en oud wil worden.

In de tijd voor de bruiloft kwamen kinderen wel eens ter sprake. Zwanger zijn op onze trouwdag zag ik niet zitten. Ik wilde me goed voelen en geen last hebben van misselijkheid en zo. Plus aan zowel een bruiloft als een geboorte gaat een bijzondere periode vooraf en ik wilde gewoon van beide optimaal kunnen genieten en niet alles tegelijk doen. Dat vond ik zonde.

Een paar maanden voor de bruiloft hadden we het weer serieus over het krijgen van kinderen. Romano was er graag al aan begonnen en ik wilde het liefst wachten tot de oplevering van het nieuwbouwhuis dat we toen net gekocht hadden. Romano vond dat te lang duren, plus we realiseerden ons allebei ook dat zwanger worden niet altijd zomaar gaat. Wat nou als mijn cyclus niet snel op gang zou komen na het stoppen met de pil? Wat nou als het proberen niet zou lukken en we in de medische molen terecht zouden komen? Dat kan natuurlijk allemaal en dan kan het echt even duren voordat je zwanger bent.

De laatste pil

Dat maakte dat we samen besloten er na de bruiloft voor te gaan. Onderweg van onze huwelijksreis naar huis slikte ik de laatste pil en daarna zouden we gewoon wel zien hoe het zou gaan. En ja hoor, we hadden het geluk dat ik gewoon al binnen drie maanden zwanger was. Natuurlijk maakt het feit dat we dus moeten gaan verhuizen met een heel kleine baby mij iets wat onrustig, maar we zijn ontzettend gelukkig en dankbaar dat ik zonder problemen zwanger ben geraakt.

Sinds ik weet dat ik zwanger ben, ben ik niet alleen bezig met de voorbereidingen en het nadenken over de bevalling maar ook met het moeder worden. Of nou ja, als je zwanger bent, ben je toch verantwoordelijk voor het leven in je buik. Nee, je hebt zeker niet overal invloed op helaas, maar toch ben je voortdurend voor je kleintje aan het zorgen. Je eet bepaalde dingen niet, zorgt ervoor dat je zoveel mogelijk de juiste vitamines binnen krijgt, doet geen gevaarlijke sporten meer en luistert zoveel mogelijk naar de grenzen die je lichaam aangeeft. Dat is uiteraard deels voor jezelf, maar ook voor de gezondheid van je kleintje.

Natuurlijk gaat het straks allemaal anders worden als ons kleine mannetje geboren is en ik denk dat je je niet echt kan voorbereiden op het moeder worden. Natuurlijk denk je er over na, lees je dingen en krijg je advies van mensen om je heen. Maar hoe het echt gaat zijn? Ik ben ontzettend benieuwd! Ik ben van mezelf vrij nuchter en kijk meestal zo logisch mogelijk naar dingen en Romano is precies hetzelfde. Ik hoop dat we dat vast kunnen houden als we straks moe zijn, niet weten wat we moeten doen of als ik last heb van hormonen.

Geen ervaring

Ja, ik vind moeder worden heel erg spannend want ons leven gaat flink veranderen. Hoe gaan we het allemaal aanpakken, wat voor karakter zal ons kindje hebben, hoeveel slaap zullen we krijgen? Toch ben ik er vrij rustig onder ondanks dat ik echt nul ervaring met baby’s en kinderen heb. Echt waar, ik heb in de laatste 15 jaar misschien 3 keer even kort een baby vastgehouden en daar houdt mijn ervaring op. Mijn nichtjes en neefjes zijn niet zo klein meer en geen van onze vrienden heeft al kids. Echt afkijken kan ik dus niet en ik heb ook niet bij anderen kunnen zien hoe het er allemaal aan toegaat. We gaan het dus zelf merken. En gelukkig heb je eerst een kraamhulp in huis die je van alles zal leren over hoe je voor je kleintje moet zorgen. Ik ga er dus vanuit dat dat wel goedkomt. En vragen zal je toch altijd wel hebben, denk ik zo.

En Romano? Ik zie hem al helemaal voor me met een baby in z’n armen. Volgens mij ga ik dat echt prachtig vinden om straks in het echt te zien. Romano is gek op kinderen en hoewel hij met de hele kleintjes ook niet veel ervaring heeft, is hij er wel veel makkelijker in dan ik. Ik heb er dus zeker vertrouwen in dat het wel goed komt.

Hoe vonden jullie het om moeder te worden of hoe verwachten jullie dat dat gaat zijn?