Onze Hindoestaanse bruiloft: De ceremonie & het feest

Hebben jullie vorige week de foto’s gezien van de fotoshoot tijdens onze Hindoestaanse bruiloft? Vandaag ga ik namelijk vertellen en laten zien hoe de rest van de dag verlopen is met de ceremonies en rituelen en natuurlijk het diner en feest. We hebben ontzettend veel mooie foto’s en vandaag deel ik een kleine selectie met zo min mogelijk van onze gasten erop (i.v.m. privacy), maar ik hoop dat jullie zo toch een beetje een beeld krijgen van de dag. Het was in elk geval ontzettend leuk en zo bijzonder om mee te maken en we hebben heel erg genoten!

Zoals ik in mijn vorige post vertelde deed Romano thuis een aantal rituelen. Mijn moeder en ik hebben daar ook een stukje van gedaan toen we in de zaal aankwamen. Daarna heb ik me even teruggetrokken en kon ik me een beetje opfrissen zo. Ondertussen kwam Romano met zijn familie aan bij de zaal en toen hebben onze families elkaar begroet.

Wat handig is om te weten is dat het vroeger in India zo was dat een bruidegom met zijn familie (alleen de mannen) naar het dorp van zijn bruid ging. Daar gingen ze dan trouwen en daarna ging de bruid met de bruidegom mee naar zijn dorp. Dit zie je nog steeds terug in de rituelen die nu uitgevoerd worden. Wij hebben uiteraard dingen overgeslagen en aangepast aangezien ik geen Hindoestaanse ben. Zo zou dat begroten eigenlijk alleen door de vaders gedaan ‘mogen’ worden.

Na het begroeten is iedereen naar binnen gegaan en was het tijd voor Dulha Parchan, het verwelkomen van de bruidegom. Dit werd gedaan door mijn moeder en andere vrouwelijke familieleden en vriendinnen van mij. Hiervoor gebruiken ze een koperen schaal (thali) met daarop een beker en olielampje (lota en dia). Op de koperen schaal lag ook yoghurt, chandan (gele kleurstof) en een aantal deegballetjes. Hier moesten dan handelingen mee gedaan worden als het ronddraaien van de lota of de dia voor Romano, water in een teiltje gieten, Romano wat yoghurt ‘voeren’ (dat zie je op de foto) en deegballetjes door de zaal gooien. Ik was hier dus zelf niet bij, maar volgens mij hebben ze wel lol gehad!

Kijk dit is de ‘maroh’, het gedeelte waar de huwelijksceremonie plaats zou vinden.

Romano mocht hier plaatsnemen met de priester en ik denk dat ze toen ook nog wat kleine dingen gedaan hebben. Daarna kwam ik de trap aflopen met mijn familie om me heen terwijl ze een rode dupatta (sjaal) boven mij hielden. Romano had me natuurlijk al gezien bij de fotoshoot (dat is dus niet gebruikelijk), maar de rest van zijn familie en de rest van de gasten zag me nu voor het eerst.

Ik mocht aan ze zijkant van de maroh gaan zitten samen met mijn ouders. We hebben toen een aantal handelingen gedaan die horen bij het weggeven van de bruid. Hier zie je dus aan de rechterkant Romano’s hand en aan de linkerkant die van mijn vader, mijn moeder en die van mij. Mijn broertje is degene die water in de schaal mocht gieten. Hierna mocht ik plaatsnemen naast Romano, aan zijn rechter kant. 

Hierna volgenden een heleboel handelingen, maar gelukkig gaf de priester elke keer aan wie wat moest doen. Belangrijk was wel dat we altijd ‘verbonden’ waren, daarom heb ik op deze foto mijn hand op Romano’s arm.

Het is dus ook gebruikelijk dat er cadeautjes gegeven worden. Ik kreeg wat traditioneler een saree (die ik officieel gezien aan moest doen aan voor het vertrek aan het eind van de avond) en sieraden en Romano had eerder ook al een ketting gekregen. Van mijn moeder kregen we (iets minder traditioneel) e-readers. Ja echt!

Weten jullie nog dat ik in een eerdere post vertelde over het poffen van de ongepelde rijst? Bij de ceremonie was die rijst dus weer nodig als een offer als ik het goed heb. Mijn broertje mocht steeds wat rijst op onze waaier leggen en dit gooien Romano en ik vervolgens in het vuur. 

Hier zie je dat ik mijn voet tegen die kom aan moest zetten en Romano moest mijn voet dan vervolgens weer terugzetten, waarna ik mijn voet weer tegen de kom plaatste. Ik geloof dat dit stond voor mijn standvastigheid binnen het huwelijk.

Eén van de belangrijkste delen van de ceremonie was het lopen rond het vuur. Romano en ik werden eerst met behulp van een gele doek aan elkaar geknoopt, of nouja, onze kleding. Daarna mochten we zeven rondjes rond het vuur lopen waarbij een deel van de rondjes Romano voorop liep en ik bij de andere rondjes. Deze rondjes stonden voor zeven geloften die we aan elkaar aflegden, als ik het goed zeg.

Voor we weer mochten gaan zitten hebben we eerst nog tegelijk 7 passen gezet terwijl we naast elkaar stonden. Ik moet zeggen dat ik dus niet overal de precieze betekenis van onthouden heb, maar dit had dacht ik iets met gelijkwaardigheid te maken.

En zie je dat ik nu aan Romano’s andere kant zit? Aan de kant van zijn hart.

Toen was het tijd voor het grappige gedeelte. Romano’s zusjes hielden namelijk een doel boven ons zodat niemand kon zien wat er gebeurde. Romano moest namelijk een beetje sindhur (rood poeder) in mijn haarscheiding aanbrengen zodat het voor de buitenwereld duidelijk zou zijn dat ik getrouwd ben. Toen Romano aangaf dat hij klaar was moesten mijn schoonzusjes dus eerst onder de doek kijken of hij het goed had gedaan voordat de doek weggehaald mocht worden.

Daarna was het tijd voor het uitwisselen van de mala’s (bloemenkransen die helemaal zelf gemaakt waren door één van Romano’s zusjes). Deze geven aan dat we uit vrije wil voor elkaar gekozen hebben.

Na wat laatste rituelen was de ceremonie afgelopen en mochten Romano en ik de maroh uit. We zijn toen even naar boven gegaan (de opfrisruimte om het zo maar te noemen) waar we alles samen even konden laten bezinken. Het was natuurlijk toch een speciaal moment!

Ondertussen moesten onze vaders samen nog wat laatste stappen doorlopen om de ceremonie af te sluiten.

We hadden natuurlijk ’s ochtends al foto’s gemaakt, maar toen zat mijn sjaal over mijn schouder. Voor de ceremonie moest hij over mij hoofd en we vonden het leuk om zo ook nog even een paar foto’s te maken. Plus het was fijn om even buiten te zijn. We hadden allebei behoorlijk warme kleding aan en het was die dag ontzettend warm in Nederland.

Daarna was het tijd voor een hele lijst aan groepsfoto’s. Ik ga die niet allemaal delen, maar deze is wel heel grappig. (Dit zijn onze getuigen bij onze wettelijke bruiloft.)

 Na de groepsfoto’s hebben we mijn sjaal losgemaakt en weer over mijn schouder geplaatst. Even afkoelen op het dak!

Bij een Surinaamse bruiloft is er eten voor alle gasten. Het was een vegetarisch buffet met onder andere roti!

Na het diner mochten we de dansvloer openen en begon het feest!

Tussendoor hebben Romano’s ouders onze gele bandjes afgedaan. We hadden die de dag daarvoor omgekregen als een soort bescherming, maar ze moesten af voor we alcohol zouden drinken.

Kijk! Er was ook bij deze bruiloft een soort sweet table met allemaal zoete hapjes.

Volgens mij hebben we het grootste deel van de avond heel erg staan genieten op de dansvloer en de dag was veel te snel afgelopen. Nadat alle gasten naar huis vertrokken waren ben ik met Romano meegegaan naar het huis van zijn ouders. Daar hebben we wat rituelen gedaan plus een paar grappige spelletjes gedaan die aan zouden moeten geven wie de baas zou zijn in huis. Daarna was het tijd om naar huis te gaan. Ik denk dat het toen een uurtje of drie of vier ’s nachts was. Thuis ben ik mijn haar los gaan halen, maar dat was zo krokant van de haarlak dat we uiteindelijk onder de douche zijn gesprongen om het met heel veel cremespoeling voorzichtig uit de klit te kunnen halen. Toen we om iets van half zes eindelijk in bed lagen waren we echt helemaal op, maar wel heel happy na zo’n bijzondere bruiloft.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om een beetje een beeld te krijgen van een Hindoestaanse bruiloft!

Foto’s: Bridj Photography