Onze Hindoestaanse bruiloft: Offerdienst

Vorige week vertelde ik jullie al over de henna avond op donderdag en vandaag ga ik verder met de vrijdagochtend. Op vrijdag zou er namelijk een offerdienst plaatsvinden als voorbereiding op de huwelijksceremonie.

Tsjah, hoe leg ik dit goed uit. Romano en ik wilden toen we net verloofd waren een kleine Hindoestaanse ceremonie overwegen. Niet vanuit geloofsoogpunt, maar meer om iets met zijn cultuur te doen. Uiteindelijk is het bijna een volledige Hindoestaanse bruiloft geworden en hoewel ik het nog steeds niet zag vanuit een geloofsoogpunt hoorden er natuurlijk wel bepaalde elementen bij zo’n bruiloft waar een priester en goden bij komen kijken. Ik vond dat heel bijzonder om mee te maken en vond het mooi hoe er aan de hand van goden nadruk werd gelegd op de verschillende elementen die nodig zijn voor een goed huwelijk. Denk bijvoorbeeld aan wijsheid, (zelf)vertrouwen, standvastigheid en zorgzaamheid. Daar kan ik me in vinden!

Goed, nu ik dat uitgelegd heb, laat ik gewoon bij het begin beginnen. Vrijdagochtend ontbeet ik samen met twee vriendinnen die bij mij bleven logeren en daarna was het tijd om me klaar te maken. Ik deed mijn haar vast en deed een klein beetje make-up op (ik wist dat ik vrij snel weer zou moeten douchen, maar daarover vertel ik later meer). Voor negen uur stonden mijn moeder en oma weer op de stoep, want het was tijd om mijn tweede saree aan te doen. Zodra we klaar waren vertrokken we naar het huis van de ouders van Romano waar de dienst plaats zou vinden.

Ik had verwacht dat de dienst vrij snel zou beginnen, maar de eerste paar uur zijn we eigenlijk vooral bezig geweest met voorbereidingen. Er waren vrienden en familieleden aanwezig en een deel was al sinds ’s ochtends vroeg bezig met koken en het maken van zoetigheid. Anderen waren inmiddels bezig met de voorbereidingen voor de dienst en ook wij zijn daarbij gaan helpen. Zo gingen Romano en ik bijvoorbeeld bloemen plukken.

De dienst zelf bestond eigenlijk uit een aantal delen en elementen. Romano en ik kregen allebei een astrologische naam die bij Hindoestanen wordt vastgesteld aan de hand van de geboortedatum. Daarnaast werden er handelingen verricht die dienden als voorbereiding op de huwelijksceremonie. Als ik het goed heb begrepen werd er om een zegen gevraagd. Hoe dat er in praktijk uitzag? Ik ga het proberen uit te leggen, want ik wil in verband met de privacy van anderen niet alle foto’s delen.

In de woonkamer lag een matras op de vloer en er was een zitplekje gemaakt voor de priester. Voor die zitplekken lag een geel doek waar verschillende items op stonden die nodig waren voor het ritueel. Denk aan een aantal planten, beelden van goden, schaaltjes die als een soort waxinelichtjes dienst deden, een soort vuurkorfje en nog veel meer. Romano en zijn ouders namen eerst plaats op de matras en zijn toen een tijd bezig geweest met de priester terwijl de rest toe kon kijken. (Normaal gesproken doen de familie van de bruid en bruidegom dit ritueel apart, en niet samen zoals wij dat deden.) De rituelen werden niet in het Nederlands gedaan, en ik weet dus ook niet alle details, maar de priester gaf in elk geval elke keer duidelijke instructies en legde ook op een leuke manier uit waarom dingen gedaan moesten worden. Denk bijvoorbeeld aan het neerleggen van bloemen bij de beelden, het in het vuur gooien van wat eten en het in de grond steken van een aantal vlaggen. Romano kreeg ook een geel doekje om zijn pols gebonden dat diende als een soort firewall, een soort bescherming tot we echt zouden gaan trouwen de dag erna.

Toen Romano klaar was was het mijn beurt en mochten mijn moeder en ik plaatsnemen op de matras. Wij hebben eigenlijk dezelfde handelingen gedaan, maar dan een soort verkorte versie. Ook ik kreeg een geel doekje om mijn pols. Toen wij klaar waren hebben we nog een keer met z’n vijven plaats genomen voor wat laatste stappen. Als laatste gooiden alle aanwezigen bloemblaadjes over ons heen.

Inmiddels was het al middag en had ik ongelofelijke honger. Gelukkig kregen we al vrij snel allemaal een bakje met allerlei zoete hapjes en daarna gingen we echt eten. Romano at met zijn vader en de priester en ik at onder andere met mijn vriendinnen, moeder en oma. Na de lunch was het tijd voor het volgende onderdeel, maar daar vertel ik in een volgende post meer over.

Is het me gelukt om een beetje een beeld te geven van dit deel van de bruiloft? Als jullie vragen hebben dan kunnen jullie ze altijd stellen in de comments!

Foto’s: De meeste zijn gemaakt door Hanne Kause