Zwangerschapsupdate #33: Babymoon & 3d echo

Het is weer tijd voor een nieuwe zwangerschapsupdate zodat ik jullie kan vertellen over de tijd dat ik 24, 25 en 26 weken zwanger was. Elke week lezen Romano ik samen in de app The Bump wat er allemaal in mijn buik gebeurt. Zo staat er bij 26 weken dat Zusje ongeveer 35 centimeter lang is en een kleine 880 gram weegt. Haar wimpers zijn als het goed is gegroeid en hapt ze vruchtwater om het ademen te oefenen. Bijzonder idee toch?

Babymoon 2.0

De eerste week van deze periode zijn Romano en ik samen op vakantie. We doen vooral heel weinig en mijn lichaam vindt dat wel even prima. Het gaat best goed met de bekkenpijn, maar als ik zo een tijdje echt niet hoef te bukken en tillen heb ik er helemaal geen last van. Ik merk dat niet alleen de quality time met Romano erg fijn is, ik heb ook wat meer ruimte om me op zusje te focussen. Als ik zo’n dag lig te lezen, voel en zie ik haar vaak en duidelijk bewegen en daar geniet ik heel erg van.

Zusje verstopt zich

Vlak nadat we weer in Nederland aankomen, hebben we een afspraak bij de verloskundige. Het is tijd voor mijn normale checkup en we hebben een pretecho! Eerst kletsen we even (alles gaat z’n gangetje en vragen heb ik niet) en dan wordt mijn bloeddruk gemeten. Alles is in orde, dus ik mag snel gaan liggen voor de echo. Normaal gesproken zou de verloskundige mijn buik voelen en met een doptone naar het hartje luisteren, maar door de echo is dat dus niet nodig.

Op het scherm zien we al snel ons kleine meisje. Wat ik mooi vind om te zien, is dat ze duidelijk groeit. Op de eerste echo’s was ze een kleine boontje (zoals op de foto bovenaan deze post) en nu past ze gewoon niet meer compleet in beeld! Volgens de verloskundige ziet alles er in elk geval goed uit, dus dat is fijn.

Het was eigenlijk een ‘normale’ pretecho, maar al snel gaan we kijken of Zusje haar gezichtje wil laten zien voor een 3D plaatje. Ze heeft er niet zo veel zin in, want ze blijft zich verstoppen. We duwen een beetje in mijn buik, ik ga op mijn zij liggen en als dat ook niet werkt mag ik een tijdje door de kamer springen. da voelt heel suf, maar uiteindelijk draaide ze net genoeg om ons een beetje te laten zien hoe ze er uit ziet. Heel bijzonder!

De babykamer

Aangezien Liams kamer af is, kunnen we met de babykamer beginnen. We zetten de meubels in het midden, gaan aan de slag met schilderstape en schilderen over Liams blauwe lambrisering heen. Dat is een ander gezicht! In de dagen erna zorgen we ervoor dat de kamer goed schoon wordt en schuiven we de meubels weer op z’n plek. Ik zet de bodem van het bedje omhoog en maak het vast leuk op. Ook ben ik bezig met het gezellig maken van de kamer. Ben ik heel geheimzinnig aan het doen? Sorry! Volgende week zal ik Liams nieuwe kamer aan jullie laten zien en snel daarna volgt ook de roomtour door de vernieuwde babykamer.

En verder…

• Mijn buik lijkt een groeispurt gemaakt te hebben. Ik vind in elk geval dat ik er nu echt zwanger uitzie en mensen durven er ook op te reageren.
• Ondanks de groeispurt voelt het nog steeds regelmatig alsof mijn huid en spieren niet genoeg ruimte geven en dan staat alles strak. Dat gevoel herken ik wel van bij Liam.
• Ik voel me verder prima, zolang ik goed op mijn houding blijf letten en Liam niet te veel til. Twee trappen snel op en af lopen gaat alleen niet meer zo snel als voorheen. Hihi!
• Ik ga creatief aan de slag en maak voor zusje een nieuwe groeimeter, een boxzak en een speelkubus. Van die laatste twee komen er nog DIY’s online.
• In de babykamer rommelen blijft fijn en ik pak de nieuwe hydrofieldoeken enzo vast uit om in de lade van de commode te kunnen doen. Binnenkort moet ik maar eens gaan wassen!
• Romano duikt voor me achter de schotten op zolder om het babynestje tevoorschijn te halen en ik wil vast de mobiel aan de rand van de box vastzetten. De houder blijkt helemaal verkleurd te zijn, dus die krijgt een nieuw laagje verf.

Liefs,
Margot