Zwangerschapsupdate #35: Klusjes & naar het ziekenhuis

Ik begin nu echt het gevoel te krijgen dat de bevalling heel dichtbij komt. Natuurlijk kan het nog een even duren, maar als ik weer aan de vroege kant beval, zal het toch echt niet lang meer zijn. Hoog tijd dus om zo veel mogelijk van mijn to-do lijst af te strepen! In deze update zal vertellen over de tijd dat ik 27, 28 en 29 weken zwanger was.

Allemaal klusjes

In de vorige update vertelde ik al dat de babykamer af was, dus deze weken richt ik me op de kleinere klusjes. Met het wassen van alle doeken en kleertjes wil ik nog even wachten, maar ik besluit wel vast om de autostoel en wipstoel schoon te maken. Ik haal ze helemaal uit elkaar, de harde delen poets ik en het textiel gaat de wasmachine in. Ik duik ook meteen de verkleiners van de autostoel op zodat de autostoel helemaal klaarstaat voor de bevalling.

Verder maak ik de voorbereidingen voor het geboortekaartje af. Ik pas het ontwerp nog een beetje aan, bestel enveloppen en postzegels en koop washitape. Als alles binnen is maak ik de adreslabels, ik print ze en plak ik ze op de enveloppen. Zo, dat ligt vast klaar! 

Meerijdplankje

Op een zaterdag gaan we met z’n drietjes naar Babypark om een meerijdplankje uit te zoeken. We willen onze Dubatti kinderwagen gewoon weer gebruiken voor de baby en er voor Liam dus zo’n plankje achter hangen. We testen verschillende opties en kiezen uiteindelijk voor een exemplaar met een zitje. Liam vind het gelukkig allemaal leuk en interessant, al ben ik heel benieuwd hoe dat straks zal gaan als we ‘m echt gaan gebruiken. We kopen ‘m trouwens nog niet, maar besluiten eerst even online te kijken. De prijzen blijken in alle shops hetzelfde te zijn, maar we ontdekken een exemplaar op Marktplaats en kunnen die overnemen. Prima! 

DIY’s

Ik ben al een tijdje bezig met allerlei DIY’s en dat is deze weken niet anders. Zo maak ik een nieuwe mobiel voor zusje. Die van Liam kon nog prima gebruikt worden, maar ik had gewoon zin in iets nieuws. Het resultaat maakt me in elk geval heel vrolijk, want ik vind het olifantje echt heel schattig. Verder maak ik verdelers voor in de kledingkasten van beide kids, mooie omslagdoeken voor de baby en zet ik een geboortebord in elkaar dat we in de tuin gaan plaatsen na de bevalling. Voor nu staat hij goed ingepakt in de garage, want de naam staat erop en die willen we nog niet verklappen natuurlijk.

Bloed prikken

In verband met mijn bloedgroep (Rhesus C) moet ik een keer extra bloed laten prikken, dus ik ga naar de verloskundige. Ze neemt bloed af en dat moet ik daarna zelf op de post doen. Blijkbaar bestaat de kans bij vrouwen met bloedgroep Rhc-negatief die zwanger zijn van een Rhc-positief kind, dat je antistoffen aan gaat maken en dat is niet zo handig. De verloskundige zegt wel dat ze dat nog nooit meegemaakt heeft, dus ik maak me er verder niet druk om. Ze checkt trouwens ook meteen mijn ijzer en die waardes zijn prima.

Verder doet ze de normale controles als bloeddruk meten en hartje luisteren en alles is gelukkig weer in orde. De kleine ligt op dat moment netjes met haar hoofdje naar beneden, maar ze kan nog alle kanten op draaien nu ze nog niet zo groot is. Ik heb zelf ook vaak het gevoel dat ze heel laag ligt en dan helemaal dwars.

Naar het ziekenhuis

Van Liam beviel ik in het ziekenhuis en ook dit keer heeft dat mijn voorkeur. Aangezien de kraamafdeling bij ons in de buurt weg is, bezoeken we een andere locatie. We kunnen de infoavond gelukkig overslaan en gaan dus alleen voor een rondleiding. Alles ziet er goed uit. Je hoeft bijvoorbeeld niet verplaatst te worden van kamer en je hebt per gezin echt een eigen ruimte waar de vader ook kan blijven slapen indien nodig. Dat is fijn!

Het bezoek zet me ook wel aan het denken over de bevalling. De vorige keer verliep wat anders dan gepland doordat Liam te vroeg kwam en ik ben heel benieuwd hoe dat dit keer zal lopen. Wanneer ga ik bevallen? Hoe snel zal het gaan? Begint het weer met gebroken vliezen? 

En verder…

• Het kraampakket wordt bezorgd. Er zitten vooral medische dingen in (uiteraard), maar ook een rompertje.
• Natuurlijk was het mijn bedoeling om weer flink vooruit te werken zodat er ook tijdens mijn verlof gewoon posts online blijven komen. Heel lang heb ik het gevoel gehad dat dat niet ging lukken, maar inmiddels staat er al een aardige verzameling leuke posts voor jullie klaar.
• Ik lees dit door over wat handig is om mee te nemen naar het ziekenhuis en maak alvast een lijstje zodat ik de komende tijd mijn tas klaar kan gaan zetten.
• Ongeveer twee weken na de geboorte van Liam is er een fotograaf langsgekomen om foto’s van hem en ons gezinnetje te maken. Dat willen we dit keer weer doen, dus ik pols vast even of ze rond mijn uitgerekende datum in Nederland is en dan weer langs wil komen.
• Ik update het geboorteplan van de vorige keer met wat extra informatie en bespreek alles met Romano. Ook hebben we het erover hoe we het aan gaan pakken met de eerste kennismaking tussen Liam en zijn zusje. We willen dan namelijk echt wat tijd hebben met z’n viertjes. Ik ben zo benieuwd hoe Liam gaat reageren!
• We meten mijn buikomtrek en komen uit op ongeveer 90 centimeter. Dat is vergelijkbaar met mijn vorige zwangerschap.
• Ik voel me over het algemeen prima, al gaat slapen niet altijd even goed en moet ik wel een beetje voorzichtig zijn met mijn bekken. Ook merk ik dat sommige oefeningen tijdens mijn wekelijkse avondje sporten lastiger worden. Het zijn allemaal geen extreme dingen, dus ik ben happy met hoe het gaat.
• Volgens mij begin ik vocht vast te houden. Mijn horloge en ringen gaan in elk geval dagelijks na een paar uur een stuk strakker zitten.
• Ik rij naar de AH en haal vast tien lege kratjes. Daarmee kunnen we over een paar weken ons bed verhogen. Ik werd wel weer lekker raar aangekeken toen ik met een volle kar naar de auto liep. Hihi!
• Romano en ik gaan naar het NK salsa en ik dacht die dag Zusje minder goed te voelen. Nou, dat maakte ze die avond wel goed. Op de salsamuziek reageerde ze een beetje, maar toen er Bachata gedraaid werd, had ik een dansende baby in mijn buik.
• Zusje heeft nu ook dagelijks de hik, zo’n grappig gevoel!

Liefs,
Margot