Eindelijk ben ik door de eerste spannende periode heen en is het tijd voor de termijnecho! In deze update vertel ik hoe dat verliep, hoe ik mijn eerste positiebroek kocht en hoe we het geslacht van ons kindje ontdekten. Lezen jullie weer mee?
11 weken zwanger
Ja, nog maar een paar dagen tot de termijnecho! Ik kijk daar zo naar uit! Toch houdt het me minder bezig dan de afgelopen weken. Ik heb het gevoel dat het wel goed zit met onze mini en daarnaast ben ik veel met mijn gedachten bij een goede vriendin waarvan de vader is overleden. Wat een tegenstelling zo.
Op vrijdag ga ik voor het eerst in weken in mijn eentje de deur uit. Ik rij zelfs een stukje om te kijken of ik dat weer kan. Het kost me een hoop energie, maar het gaat best oké gelukkig. Dat maakt mijn wereldje meteen weer een stuk groter!
Zondag ben ik heel erg uit mijn doen. Ik ben moe na een slechte nacht, voel me eenzaam, vind de zwangerschap toch best zwaar zo, baal ervan dat ik een klant kwijt ben en maak me druk om het eventueel een tijdelijk huis moeten zoeken. De hormonen maken het allemaal nog even erger en het kost me een paar uur voor ik me weer een beetje oké voel. Tsjah, dat hoort er ook bij.
Maandag begint met de afscheidsdienst en dat is best heftig. Ik ben daar de rest van de dag in mijn hoofd mee bezig ondanks de echo die we aan het eind van de middag hebben. Pas als we aan aankomen bij de verloskundige praktijk begin ik me te focussen op de echo. Zou alles goed zijn? Gaan we de mini zien bewegen?
En ja hoor, ik mag al snel gaan liggen en alles blijkt helemaal in orde! Onze mini ligt eerst nog even te slapen dus de verloskundige kan meteen meten hoe groot de baby is (bijna 5,5 cm!). Ik ben stiekem een beetje teleurgesteld dat we geen beweging zien, maar al snel wordt de mini wakker. De handjes gaan alle kanten op, er wordt op de zij gedraaid en zelfs onze mini gaat zelfs bijna ‘staan’. Zo ontzettend leuk en schattig om te zien! En hoe bijzonder is het om het hartje te horen? Het klopt zo snel! We genieten er allebei intens van en veel te snel is de echo weer afgelopen. Gelukkig krijgen we een hele strip foto’s mee naar huis. Oh, en ik ben een dag verplaatst, ik ben nu op 16 augustus uitgerekend in plaats van 17 augustus.
Dinsdag mag ik weer langs de verloskundige en dit keer om bloed te laten prikken. Niet mijn favoriete onderdeel, maar het hoort erbij. Helaas heb ik pech. Mijn ijzerwaarde is aan de lage kant, dus ik word doorgestuurd om op een andere plek nog eens bloed te laten prikken. Zo kon er onderzocht worden of het komt door ijzertekort of dat ik vitamine B12 te kort kom.
En verder…
- Mijn broeken zitten steeds minder lekker en ik gebruik al elastiekjes om mijn broek losser te kunnen dragen.
- De placenta ligt mooi aan de achterkant van de baby. Daar ben ik blij om, want als hij aan de voorkant ligt kan het zijn dat je baby pas later gaat voelen vanaf de buitenkant.
- De echo was goed, dus we konden het nieuws eindelijk delen met onze vrienden en familie. Dat was zo leuk om te doen!
12 weken zwanger
Ik ben gewoon alweer twaalf weken zwanger, toch een mooie mijlpaal! En omdat de echo achter de rug is mag ik van mezelf eindelijk op zoek naar broeken die lekker zitten. Ja positiebroeken dus!
Ik kijk eerst bij de H&M, maar helaas zijn die broeken voor mij te kort. Dat is eigenlijk altijd zo, maar ik wilde het toch proberen. Ik weet dat Asos een ‘tall’ collectie heeft en ze hebben zelfs zwangerschapskleding voor lange mensen, maar ik wil broeken toch liever eerst even passen. Zeker omdat dit soort broeken toch nieuw voor me zijn.
Op een andere dag ga ik met mijn moeder naar een grote vestiging van Prénatal om daar bij de broeken te kijken. Helaas hebben ze niet van alles mijn maat en is veel te kort, maar gelukkig vind ik uiteindelijk toch een zwarte slim fit jeans van Mamalicious. Daarna rijden we door naar Babypark waar we een rondje lopen. Ik laat mijn moeder zien welk babykamertje we op het oog hebben. Ik merk dat ik me goed in kan houden met spullen kopen omdat ik graag eerst de grote dingen wil doen met Romano. Van mijn moeder krijgen we wel een heel zacht speeltje voor onze mini.
Over dingen kopen gesproken, op zaterdag ga ik met Romano naar de H&M en we kopen samen wat kleertjes. Zijn ze niet schattig?
Op dinsdag, de dag dat ik 12 weken en 6 dagen zwanger ben komt ineens ’s avonds het resultaat binnen van de NIPT-test. Ik zie de mail in mijn inbox en roep Romano meteen. Die denkt geloof ik dat er iets mis is (ik roep niet zo snel fanatiek) en komt aanvliegen. Samen openen we de mail. Alles is helemaal in orde, dus we weten met 99% zekerheid dat ons kindje geen syndroom van Down heeft. Wat een fijn gevoel! En dat niet alleen, in de brief staat ook het geslacht van ons kindje. We scannen allebei naar dat bijzondere antwoord en kijken er helemaal overheen ondanks de hoofdletters waarin het geschreven staat. Hihi, we zijn te ongeduldig! Dan maar braaf vanaf het begin lezen en dan komen we het antwoord al snel tegen….
En verder…
- Ja die nieuwe broek zit zoveel lekkerder! Ik moet er zelfs een riem in dragen, dus ik kan er nog even mee vooruit als ik ga groeien!
- Nu ik weet welke broeken ik pas bestel ik online nog twee andere broeken en een comfy broek voor thuis. Eens kijken hoe die vallen.
- Mijn ijzerwaarde blijkt toch in orde te zijn, dus dat is weer goed nieuws.
- Ik kan het niet laten om regelmatig even over mijn buik te aaien. Zou onze mini slapen of wakker zijn?
- Van de moeder van een vriendin krijgen we twee schattige poppetjes die ze voor ons gehaakt heeft. Zo lief!
- Ik ben zo benieuwd of het een meisje of een jongetje wordt! En ineens weten we het, wat bijzonder!
Wat denken jullie, is het een meisje of een jongen? Woensdag ga ik het nieuws met jullie delen en vertel ik hoe we het onze familie verteld hebben.
2 reacties
Leuk :). Ik vind het zo’n gek idee dat een kindje van maar 5 cm al zoveel je buik uitzet dat je al aangepaste broeken aan moet! Je zou toch denken dat zoiets kleins er wel gewoon bij in past haha. Ben heel benieuwd naar het geslacht!
Haha ja dat is inderdaad heel gek hè? Ik vind het in het algemeen bijzonder hoe erg je lichaam op z’n kop staan door zoiets kleins 😉