Zwangerschapsupdate #55: Babyshower en verlof

Ik ben benieuwd hoeveel van dit soort updates ik nog zal gaan schrijven, maar dit keer praat ik jullie in elk geval bij over wat ik meemaakte in de tijd dat ik 33, 34 en 35 weken zwanger was.

33 weken zwanger

Op 23 februari heeft Liam voorjaarsvakantie, maar gaat Zoey gewoon naar de opvang. Ik maak daar gebruik van en ga samen met Liam aan de slag om de traktaties te maken die ze mogen uitdelen als de kleine er is. Liam vindt het helemaal leuk en helpt fanatiek mee.

De volgende dag verzamel ik zoveel mogelijk de spullen voor mijn ziekenhuiskoffertje en maak ik een lijstje met wat ik nog moet kopen.

Ik neem twee outfitjes mee en doe ze in zakjes. Zo blijft alles netjes bij elkaar en dat scheelt weer verwarring na de geboorte.

Op vrijdag heb ik wat tijd om achter de naaimachine te kruipen en een vestje voor de kleine te maken. Ik ben benieuwd of hij gaat passen, maar ik ben in elk geval best tevreden over het resultaat.

Ik zou dit weekend eigenlijk met twee vriendinnen in en huisje zitten, maar ze hebben aan het begin van de week allebei contact gehad met iemand die corona bleek te hebben. Ik heb ontzettend getwijfeld, maar uiteindelijk gekozen voor de voorzichtige optie. Dus in plaats van een weekend heel erg opletten en afstand houden, ben ik alleen zaterdag overdag langsgegaan en zijn we over het strand gaan wandelen. Ook erg fijn!

Op zondag heb ik wat tijd voor mezelf en begin ik aan de geboortevlag. De volgende dag is mijn laatste werkdag en tussendoor pak ik mijn ziekenhuiskoffer in. Bovenop leg ik een briefje met wat er last minute nog toegevoegd moet worden.

’s Middags meet ik mijn buikomtrek. Die is nu 103 centimeter. Bij Zoey en Liam zat ik op 100 bij 36 weken, dus ik ben echt groter dit keer (en meer aangekomen).

Dinsdag zit ik niet lekker in mijn vel. Ik heb last van stress door de oorlog en Liam en Zoey hebben allebei krentenbaard. We zijn in het weekend al bij de huisartsenpost geweest en maandag bij onze eigen huisarts, maar de medicijnen helpen nog niet. Liam heeft er ook behoorlijk veel last van, heel erg sneu. En wat nou als ik het oppik en het straks heb als de baby er is? En wat nou als hij het dan krijgt`? Ik zie allerlei nare scenario’s voor me.

Ik heb de hele dag ook harde buiken en ’s middags heb ik weinig energie. Als Liam thuis is uit school pak ik de tablets er bij en gaan we lekker met z’n drietjes op de bank zitten met wat te snacken. Aan het eind van de middag is Romano klaar met werken en kan hij komen helpen. Ik pak even wat tijd voor mezelf en spring onder de douche. Ik realiseer me dat ik de kleine de hele dag niet gevoeld heb en ga op bed liggen. Ik voel wel een beetje beweging, maar nog niet heel overtuigend. Gelukkig voel ik hem tijdens het eten beter en als ik ’s avonds een tijd op de bank lig word ik wel weer gerust gesteld door net zo veel getrappel als normaal.

34 weken zwanger

Op woensdag 2 maart geniet ik van mijn eerste verlofdag. De kids zijn naar de opvang en ik werk aan de geboortevlag.

De volgende dag rommel ik met Zoey in huis als Liam naar school is. We pakken samen wat babykleertjes uit die ik besteld had.

Ook bouwen we met z’n tweetjes de kinderwagen om naar de set-up met de wieg en maken we ‘m schoon. We gebruikten de wagen nog voor Zoey en zo ziet ze zelf dat dat niet meer kan en dat hij straks voor de baby is.

’s Middags bel ik de AH bij ons in de buurt met de vraag of ik kratjes kan lenen en ik kan meteen langskomen om ze te halen. Een van de medewerksters loopt heel lief met me mee om alle 9 exemplaren naar de auto te brengen. Dat scheelt weer een keer lopen, want zo veel passen er niet in een karretje.

Zaterdag 5 maart is het prachtig weer en ’s ochtends gaan we met z’n viertjes naar de kinderboerderij. Onderweg naar huis lopen we ook nog even de bieb in om nieuwe voorleesboeken te halen. Aan het eind van de ochtend zijn we weer thuis en daar wacht een hele leuke verrassing op me. Een babyshower! Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap al een hele leuke babyshower gehad, dus ik vind het echt super lief, dat er nu weer wat georganiseerd is!

We zijn niet met een grote groep en de spelletjes laten we ook lekker achterwege, maar er staat een tafel vol heerlijke hapjes klaar. Er zijn bordjes en servetten en ballonnen in de kleuren van de babykamer en we kletsen gezellig tijdens het eten. Er zijn ook kleine kaartjes waar iedereen wat liefs op kan schrijven voor de kleine man en waar ze kunnen gokken op de naam en geboortedatum.

Verder worden we ook nog verwend met allerlei lieve cadeaus en Liam en Zoey helpen enthousiast met uitpakken. Aan het eind van de middag is iedereen weer weg en ben ik flink moe, maar helemaal happy! Ik heb erg genoten en vind het ontzettend lief dat er zoiets voor mij/ons gedaan is.

De volgende ochtend zijn de kids al vroeg wakker en beginnen we de dag rustig op de bank. Al snel zitten ze allebei tegen me aan en wordt er lief over mijn buik geaaid.

Romano gaat op pad voor een bachelorfeest en ik heb een fijne dag met de kids. Tussendoor bekijk ik alle cadeaus nog een keer rustig en berg ik alles op voor na de geboorte.

Op maandag zijn de kids weer naar de opvang en doe ik lekker rustig aan. Ik werk wat klusjes weg, ga af en toe even liggen, lunch op m’n gemak en maak verder kleertjes voor ons kleinste mannetje.

35 weken zwanger

Op woensdag 9 maart doe ik eigenlijk hetzelfde als op maandag…

…en dit keer werk ik aan een blauw setje.

De volgend ochtend heb ik een afspraak bij de verloskundige. Alles is weer prima. De baby ligt nog steeds met z’n hoofdje beneden en vrij laag, maar nog niet vast. Ze vertelt dat het best zo kan zijn dat dat zo blijft tot de bevalling begint omdat mijn bekken al ruimer is door de vorige bevallingen. De harde buiken zijn ook niet gek bij een derde zwangerschap. Ik krijg het advies om wel een beetje rustig aan te doen en hulp te vragen waar nodig. Ik heb ook wel het gevoel dat het steeds zwaarder wordt. Mijn bekken protesteert sneller en ik heb regelmatig harde buiken. Wat ik wel heel erg leuk vindt, is dat Zoey en Liam vaak over mijn buik en kusjes geven. Liam praat ook tegen de baby en vraagt hoe hij gaat heten.

Net na de lunch worden we gebeld dat er een kleintje geboren is in de familie! We eten ’s avonds vroeg en gaan daarna even kort kijken. Zoey en Liam zijn helemaal hyper, maar vinden het allemaal prachtig. De baby krijgt kusjes en Liam wil haar twee keer vasthouden. Zo ontzettend leuk om te zien en het maakt dat ik nog meer uitkijk naar de geboorte van ons eigen mannetje.

Op maandag kruip ik weer achter de naaimachine en dit keer maak ik twee matchende shirts voor Liam en zijn broertje. Als ik hem dat ’s avonds laat zien, vind hij het helemaal leuk. Nu hopen dat de maat goed gaat zijn voor de zomer.

De laatste nachten heb ik er wel een gek kwaaltje bij gekregen. Ik heb namelijk regelmatig dat ik wakker wordt met een slapende hand terwijl ik er niet op lig. Na een kijkje op Google kom ik er al snel achter dat het waarschijnlijk Carpale tunnelsyndroom is en dat het komt door het vocht vasthouden tijdens de zwangerschap. Hopelijk trekt het snel weer weg.

Dankjewel voor het lezen!